Ακούγεται ποιητικό όμως είναι αληθινό. Οι πεταλούδες –και σπανιότερα οι μέλισσες- στον δυτικό Αμαζόνιο πετούν γύρω από τα κεφάλια των χελώνων για να πιούν τα δάκρυά τους.
Σε αντίθεση με τις πεταλούδες, οι χελώνες προσλαμβάνουν αρκετό νάτριο μέσω της κρεατοφαγικής διατροφής τους, καθώς το κρέας περιέχει σημαντικές ποσότητες άλατος.
Τα φυτοφάγα ζώα στον Αμαζόνιο ωστόσο δεν είναι το ίδιο τυχερά και πολλές φορές δυσκολεύονται σημαντικά για να εφοδιαστούν με ικανοποιητικές ποσότητες νατρίου και άλλων μετάλλων.
Όπως δήλωσε ο Geoff Gallice, εντομολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Φλόριντα, οι χελώνες δεν αποτελούν την μοναδική πηγή αλάτων για τις πεταλούδες, οι οποίες παίρνουν τα συστατικά που χρειάζονται και από τα ούρα των ζώων, τους βάλτους και τον ιδρώτα.
Η περιοχή του δυτικού Αμαζονίου παρουσιάζει χαμηλότερες συγκεντρώσεις νατρίου συγκριτικά με πολλές περιοχές της Γης, γιατί απέχει πάνω από 1.600 χλμ από τον Ατλαντικό Ωκεανό, πρωταρχική πηγή άλατος, ενώ τα σωματίδια μετάλλων που μεταφέρονται μέσω του αέρα μπλοκάρονται δυτικά από την οροσειρά των Άνδεων.
Σκόνη και σωματίδια μεταφέρονται στον Αμαζόνιο από τα ανατολικά, ορισμένες φορές και από τη βόρεια Αφρική, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος τους εξαφανίζεται από τον αέρα λόγω της βροχής πριν προλάβουν να φτάσουν στον δυτικό Αμαζόνιο.
Σε ό,τι αφορά το ερώτημα αν αυτή η διατροφική συνήθεια των πεταλούδων έχει αρνητική επίπτωση στις χελώνες, οι επιστήμονες εκτιμούν πως όχι, πέραν του γεγονότος ότι καθιστά τα ερπετά πιο ευάλωτα στους θηρευτές γιατί εμποδίζεται η όρασή τους.
Photo credit jeff Cremer
Πηγή: http://www.econews.gr/2013/09/17/petaloudes-xelwnes-105364/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου